Tespih Ağacının Gölgesinde-Harper LEE

Tespih Ağacının Gölgesinde Harper Lee'nin 55 yıl sonra yayınlanan yeni kitabı.Daha doğrusu yayınlanmak için 55 yıl bekleyen kitabı.Bülbülü Öldürmekten önce yazıyor yazar bu kitabı ,ama hikayenin bir çocuğun gözünden anlatılması fikrinden dolayı önce diğer kitap basılıyor.Ve tabi büyük yankı uyandırıyor.Sonra ise uzun bir ara ve şimdi yine Scout'ın gözünden sonrasını,olayları ve değişen algıları  okuyoruz.

Açık konuşmak gerekirse en az Scout kadar şaşırdım ,ne oluyor Atticus'a,ne oluyor bu kasabaya dedim.Hatta bazı yerleri dönüp tekrar okudum ben mi anlamadım diye,o kadar yani.

Hikaye, ilk kitapta tanıyıp sevdiğimiz Scout'ın Newyork'ta tek başına yaşayan yetişkin bir kadın olduğunu ve aradan 20 yıl geçtiğini öğrenmemizle başlıyor.Bir trendedir Scout ve Maycomb kasabasına,ailesini ziyarete gidiyordur.Atticus Finhc ise 72 yaşında hala çalışan,hala sözüne güvenilen saygın bir avukattır ve artık kız kardeşi ile yaşamaktadır.Bu Scout için tam bir işkence olsa da durum bunu gerektirir çünkü Atticus  yalnızdır,Jem yanında değildir.

Scout -bu kitapta daha çok anılan adıyla Jean Loıse -babasından öğrendiği eşitlik,adalet,özgürlük gibi kavramlara sıkı sıkıya bağlı özgür ruhlu bir kadın olarak çıkar karşımıza.Tıpkı çocukluğunda olduğu gibi...Tek fark büyümüştür hatta sevgilisi Henry ile evlenmeyi düşünüyordur ama bu kasabada bu dar görüşlü kadınların içinde onlar gibi bir hayatı yaşayamacağını biliyordur.Derken bir gün öyle bir olayla karşılaşır ki dünyası yıkılır,güvendiği babasının onu kandırdığını öğrenir.Şimdi tek isteği vardır bu kasabadan gitmek ve sonsuza dek dönmemek.

Ancak Atticus'un erkek kardeşi Doktor Finch Scout'a öyle bir ders verir ki resmen gözünü açar ,hem onu hem bizi aydınlatır.Hatta öyle cümleler söyler ki durup tekrar tekrar okursunuz.Misal...

“Geriye bakıp, düne, on yıl önceye bakıp o günkü halimizi görmek her zaman daha kolaydır. Zor olan, şu anki bizi görmektir. Bu beceriyi edinebilirsen, yuvarlanıp gidersin.”

 “Her insanın adası, Jean Louise, her insanın bekçisi vicdanıdır. Kolektif bilinç diye bir şey yoktur.” 

Bir kitap okuyucusunu 55 yıl bekletiyor ve sonunda hayal kırıklığına uğratmıyorsa bir okuyucu daha ne ister ki.Ben her satırından keyif aldım ve gönül rahatlığıyla tavsiye ederim.

Keyifli okumalar...