Elmalı Pay - Apple Pie ...

Çok olmuş buralara uğramayalı,düşünün mevsim bile değişmiş.Ekim de bir ses vermişim ve bir daha uğramamışım.Bugün de hiç aklımda yoktu aslında.Ta ki canım Ayda yaptığın elmalı payın tarifini bloga yazsana diyene kadar.Dedim içimden ne iyi etti de blogu hatırlattı bana .Bazen gerçekten bu gidişi değiştirmek için bir arkadaşınızın tek sözü yetiyor sanırım,teşekkürler Aydacım...

Konuya dönecek olursam ilk kez denediğim bir tarif olduğu için açıkçası çekinmiyor değilim.Ama sonuçtan memnun kaldığım için belki benim gibi yapacakların hoşuna gider diye düşündüm.Başka tariflerden farkı nedir hamuru ne kadar farklılık gösterir inanın bilgim yok.Ben sadece tekrar yapacak kadar sevdiğim için işte bu dedim ve sizinle paylaşıyorum.Daha güzelini ve pratiğini yapan varsa zevkle alırım tarifinizi...

Hemen malzemeleri yazarak işe başlayalım öyleyse.

Malzemeler

125 gr margarin (oda sıcaklığında)

 1 yumurta

1 çay bardağı sıvıyağ

1 çay bardağı yoğurt

1,5 çay bardağı şeker

1 su bardağı nişasta

  (Evde mısır nişastası varmış onu kullandım )

3-3,5 su bardağı un

1/2 paket kabartma tozu

1 paket vanilya 

İç Malzemeler

5 adet elma

5 yemek kaşığı şeker

1 tatlı kaşığı tarçın

1 çay bardağı ceviz

Yapılışı 

Önce iç malzemeyi hazırlayıp soğumaya bırakarak işe başlamak en iyisi bence.

Beş elmayı rendeleyip şekeri ve tarçını ilave ediyor ,karamelize olana kadar pişirip,cevizi ekleyiyor ve bu iştah açıcı harcı göz önünden kaldırıp ,hamura konsantre oluyoruz ....

Sonra margarin ve şekeri şeker eriyene kadar çırpıp,diğer malzemeleri de ekleyip yumuşak bir hamur elde ediyoruz.Hamuru biri daha büyük olacak şekilde iki parçaya bölüp,büyük olan hamuru turta kalıbının tabanını ve kenarlarını kaplayacak ebatta açıyoruz.Üzerine elmalı iç harcı döküp güzelce dağıtıyoruz.Sonra diğer hamuru turta kabı büyüklüğünde açıp ve isterseniz üzerine bıçakla isterseniz herhangi bir kalıpla şekil veriyoruz.Kenar kısımlarına ben çatalla çekil verdim ve yine tabi o kısım da size kalmış nasıl isterseniz o şekilde yapabilirsiniz.Görsellik kısmında özgürsünüz yani.

Ve son olarak 170 derecede üzeri hafif pembeleşinceye kadar pişiriyoruz.Piştikten sonra ise üzerine bolca pudra şekeri eleyip ,çayı demliyor  ve yerken gülümseyi unutmuyoruz.

 Aslında gülümsemeyi hiçbir zaman unutmayın olur mu.

Sevgiyle kalın

Afiyet olsun.

İçimiz Isınsın-Sıcak Bir Ev...

İçimiz açılsın derdim hep ama bu defa öyle üşüyorum ki bu görsellere bakınca içimiz ısınsın demek geldi içimden.Sonbahar mevsimindeyiz ama bir bakıyoruz t-shirt ile gezdirecek kadar sıcak oluyor bir bakıyoruz kazak giymiş kış çayı içiyoruz.Ortayı bulana kadar da şifayı kapmış oluyoruz.

Aman diyeyim dikkat edin kendinize, yolumuz uzun daha kış gelmedi bile. 

elmueble 

Avis de Mistral...

Filmin adı içimi ısıtıp ,afişi yüzümü güldürünce ve bir de hikayenin Provence'te geçtiğini öğrenince ,üstelik Jean Reno da o bahsi geçen dedeyse nasıl izlemem söyler misiniz.Benim kalbim böyle hikayeler ister bilirsiniz.
Ama ben de yalnız olmadığımı bilirim mesela... o yüzden anlatırım  hemen burada.

İnsanın içini Provence güneşi gibi ısıtacak, yüzünü güldürecek hikayeler lazım hepimize aslında.

Şu afişe bakıp da mutlu olmayan insan var mı acaba...

 AVIS DE MISTRAL

2015 yapımı dramatik komedi tarzı bir Fransız filmi.

Bizim Babam ve Oğlum'un ağlatmayan eğlenceli versiyonu gibi.

Sanırım ilk defa beğendim bir filmin Türkçe ismini.

''Dedemle Bu Yaz'' ne sıcak bir film ismi değil mi çocukluk anısı gibi.

Peki bu dede neden bu kadar karizmatik biri söyleyebilir mi.

Ya da  Jean Reno böyle dede olmayı nerden öğrendi...

Neyse dedeye övgüler yağdırdıktan sonra gelelim hikayeye.

Paul (Jean Reno )ile kızı yıllardır küstür ve torunlar dedelerini hiç görmemiştir.
Şimdi kızının evliliği bitmek üzeredir ve o yaz çocuklar tatili hiç tanımadıkları huysuz dedeleri ile geçireceklerdir.Tabi ki her iki taraf da bu durumdan şikayetçidir.

Çevreci genç bir kız , internetsiz ve telefonsuz yaşayamayan bir delikanlı ve şirin mi şirin Theo.Ve tabi bu dörtlüyü idare eden müthiş bir büyük anne.

Bir de onları çevreleyen Provence 'in bereketli toprakları,harika zeytin ağaçları,sıcak içten insanları...

Hikayede sürpriz yok aslında az çok tahmin ediyorsunuz bir sonraki sahneyi.

Güzel olan zaten içtenliği ,basitliği,sahnelerdeki hayatın izleri.
Rüzgarda kuruyan çamaşırlar,bahçeden sofraya gelen tatlar,dedenin yaptığı huysuzluklar,gençlerin ergen halleri,Theo'nun o müthiş gözleri gülümsemesi,çocuk kalbiyle evde esen soğuk rüzgarları yumuşatıp bu küslüğü bitirivermesi,dedesiyle konuşmadan kalbiyle anlaşabilmesi,dedenin ağaçlara olan sevgisi her bir detay insana müthiş huzur veriyor ve sanki siz de o yazı o kasabada geçiriyor gibi mutlu oluyorsunuz.

Hele Paul'un zeytin ağaçları ile konuştuğu onlara teşekkür ettiği bir sahne var ki sanırım filmin her anını unutsam da o sahneyi unutamam.

Bir de filmin sonlarına doğru Paul'un bir tespiti var o da harika.
Bizi ziyarete gelecek misin diye soruyor torunu Paul'e ve o şöyle cevap veriyor
Paris'e mi?
Ölmemi mi istiyorsun?
Paris için insanlar ''Burası muazzam ,zamanın uçup gittiği yer '' diyorlar.
Ben zamanın uçup gitmesini istemiyorum.
Akıp gittiğini görmek istiyorum.
Şafağın soluk mavi rengini...tam öğle vaktini...gün batımının Alpilles Dağları'ndaki kadife gibi etrafımızda parlamasını...
Paris'te uyanırsın , yatağa gidersin.
Hiçbir şey görmezsin.

Bu filmi,çekildiği yeri ,bu harika dedeyi neden sevdiğimi her şeyi özetliyor bu cümleler sanki.
Bence zaman kaybetmeden izleyin bu sıcak hikayeyi.
Ben bile tekrar izlerim belki.
İyi seyirler... 

Karışık Meyveli Tart...

Önce görüntüsü ile herkesi mest eden ,yedikten sonra kıyır kıyır hamuru ve müthiş kreması ile tam not alan,meyveleri ile de tazecik hissi uyandıran bu meyveli tartı yapmak uzun süredir aklımdaydı.Bilseydim sonucun böyle müthiş olacağını hiç beklemezdim açıkçası.

Bu harika meyveli tartın tarifini sevgili Damla'dan almış ve beni yine hayal kırıklığına uğratmayacağımı inanmıştım.Tabi ki yanılmadım ...zaten talimatlara ve ölçülere birebir uyduğunuz takdirde Damla'nın tariflerinin  insanı mutsuz etmesi imkansız bir kere.Emin olamadığınız tek bir şey kalıyor geriye ,onun da hakkını tadınca veriyorsunuz bence.Küçük büyük herkes lezzetinde hem fikir oluyor yiyince ve galiba en güzel hediye ikram ettiğin kişilerin yüzlerindeki mutluluğu görmekte.

Siz de yapmak isterseniz tarifi şu şekilde.

Tart Hamuru İçin Malzemeler

115 gram (1/2 su bardağı) soğuk ve küp doğranmış tereyağı

175 gr (1+ 1/4 su bardağı) un

1+1/2 yemek kaşığı şeker

1 yumurta sarısı

30 gram (1/8 su bardağı ) çok soğuk su

Yapılışı

Bir çırpma kabına un ve şekeri koyun.Tereyağını da ekleyip kum kıvamına gelinceye kadar karıştırın.Yumurta sarısı ve suyu da ekleyip hamur toparlanır toparlanmaz strech filme sararak buzdolabına koyun.Yaklaşık 2 saat soğumaya bırakın.

Fırınınızı 190 derecede ısıtmaya başlayın.
 Orta boy bir tart kalıbını (yaklaşık 22 cm'lik) hazır edin.
 Hamurunuzu un serpilmiş tezgahta merdane ile hızlı bir şekilde açın. Hamurunuzun üzerine ve altına sık sık un serpin yapışmasın. Tart kalıbından daha büyük şekilde açtığınız hamurunuzu merdanenize dolayarak tart kalıbının içine yerleştirin.
 Kalıbın dışından sarkan hamur fazlalığını atmak için kalıbın üzerinden merdane ile geçin, fazlalıklar böylece düzgün bir şekilde kesilmiş olur.

 Hamurunuzun içine alüminyum folyo serin ve içine kuru bakliyat (örn: nohut) koyun ve taşan folyoyu içeri doğru katladıktan sonra fırında hamurun kenarları kızarıncaya kadar pişirin. (Yaklaşık 20-25 dakika) Bu işlem sayesinde hamurunuz pişerken üzerindeki ağırlık sayesinde kabarmayacaktır. Fırından çıkartıp içinden alüminyum folyoyla nohutları çıkardıktan sonra bu defa tabanının kızarması için tekrar fırına verin.
 Tabanı da güzelce kızardıktan sonra fırından çıkartıp soğumaya bırakın.

Pastacı Kreması için Malzemeler

480 ml (2 su bardağı) süt

2 adet yumurta sarısı

80 gr (1/3 su bardağı + 1 yemek kaşığı) toz şeker

30 gr (1/4 su bardağı) un

30 gr (1/4 su bardağı) mısır nişastası

2 tatlı kaşığı vanilya özütü

Bir çimdik tuz

75 gr (1/3 su bardağı) tereyağ

Yapılışı

 Orta boy bir tencereye sütü koyun ve orta ateşte ısınmaya bırakın.

 O sırada orta boy bir kaba yumurta sarıları ve şekeri koyun ve hiç beklemeden çırpma teli ile rengi açılana kadar çırpın. İçine nişasta ve unu eleyerek ekleyin. Çırpma teli ile karıştırdıktan sonra tuz ve vanilyayı da ekleyin. 

 Isınan sütten bir kepçe bu karışıma koyun ve çırpma teli ile karıştırın. İki kepçe daha koyun ve karıştırın. Tenceredeki sütün içine tüm yumurtalı karışımı bir yandan çırparak yavaş yavaş ekleyin.

 Yine orta ateşte karışım katılaşıp kıvam alana kadar sürekli çırpın ve kaynamaya başlayınca ateşten alıp tere yağını katı şekilde ekleyin. Çırpma teli ile karıştırdıkça tereyağ eriyecek ve krema harika bir kıvam alacak.

Kremayı bir borcama dökün ve üzerine temas edecek şekilde streç filmle kapatın.Oda sıcaklığında soğuduktan sonra buzdolabına koyun. Kullanmadan önce biraz mikserle çırparsanız kıvamını pürüzsüzleştirmiş olursunuz.

Tart hamurunuzu kalıbından çıkartıp servis tabağınıza alın. İçine soğuyan kremanızı (çırptıktan sonra) ekleyin, üzerini düzleyin ve dilediğiniz meyveleri dizerek servis edin.
Ve son madde: ikram edip sevdiklerinizin yüzündeki mutluluğu seyredin.

Afiyet olsun ve mutlu haftalar herkese...

Leap Year...

Romantik komedi sevenler burada mı...

Evet evet bugün ki film tam bir romantik komedi,fazlası var eksiği yok.

Fazlası ne mi peki... gözlerimi alamadığım İrlanda manzaraları.

Filmin büyüsünü unutup İrlanda'nın büyüsüne kapılıyorsunuz sanki.

Tuhaf gelebilir belki ama sırf bu yüzden bile izlenebilir bu film bence.Ama yok öylesi de haksızlık olur filme sonuçta sevimli , samimi , neşeli bir hikaye.Üstelik bir de yol macerası var içinde...

Romantik komedi denilen kalıp belli zaten ne izleyeceğini bilerek oturuyorsun ekran başına.

İzlerken keyif alıyorsam, bittiğinde zaman kaybı gibi gelmiyorsa ve  gülümsüyorsam bir de tamamdır pek ala.Sonrasında yapacağım şey de bellidir mesela...soluğu burada alır anlatırım heyecanla...

Leap Year 2010 Amerka-İrlanda ortak yapımı romantik-komedi tarzında bir film.

Hikayesini çok eski bir İrlanda geleneği üzerine kuran film eğlenceli macera dolu bir yolculuk hikayesi aynı zamanda.

Oyuncu seçimine bayıldığım , çekildiği yere ise aşık olduğum filmde güzel kızımız yine Amerikalı,yakışıklı jönümüz ise taşralı bir İrlandalı.Peki yolları nasıl mı kesişiyor bu ikilinin.

Hemen anlatayım şöyle...

İlişkisinde evlilik teklifi almadan dördüncü yılını dolduran Anna artık bu işi çözmeye karar verir. Kadınların erkeklere 29 şubat gününde evlilik teklifi yapmasına izin veren eski bir İrlanda geleneğinden bahseden babasının aklına uyan Anna  Dublin'e giden erkek arkadaşı Jeremy'nin peşine düşer.Babasına göre her şey basit ve kolay olacaktır ,torunlarını sevmek için sabırsızlanmaktadır.

Hayat sen plan yaparken başına gelenlerdir deriz ya hani o hesap işler hiç de Anna'nın beklediği gibi gitmez.Kötü hava koşulları ve şanssızlık sonucu kendini İrlanda'nın öbür ucunda bulur.29 şubatta Dublin'de olması gerekir ve ona yardım edebilecek tek kişi de kaygısız ama ters bir aşçı olan Declan'dan başkası değildir.Ve tabi yolda birbirini öldürmeleri de an meselesidir.

Mükemmeliyetçi ,her şeyi planlayan bir kadın , kaygısız rahat bir adam.

Yol arkadaşları ise bir klasik:) ah tabi bir de Louis ...

Çok renkli bir yolculuk olacağı başından bellidir ,belli olmayan tek şey aşkın ta kendisidir.

Ama yola neden çıkıldığı gerçeği , peki ya sonunda bekleyen sevgili.

İşte bunlar kalbinin sesini dinleyip dinlemekle ilgilidir.

Bakalım yolları tekrar kesişecek midir.

İşte tüm bu macera ve soruların cevabı müthiş İrlanda manzarası eşliğinde sizi bekliyor bu filmde.Sıcak insanlar,güzel müzikler de cabası...

Sonbahar kapıda , film akşamları yakında şimdiden listenize ekleyin bence.Romantik komedi sevenleri pişman etmez fikrimce.Hiç olmadı İrlanda aşkı doğar içinizde ve bu film vesile olur gitmenize.Daha ne diyeyim yani çok bile anlattım yine.

Şimdiden iyi seyirler ve keyifli hafta sonları hepinize...

The Hundred - Foot Journey ...

The Hundred-Foot Journey filmini izlemeden önce şöyle bir yorum okumuştum internette.

Üzerine Fransız sosu dökülmüş, Hint usulü köri ile tütsülenmiş ,Amerikan yemeği kıvamında ve hafif bir akşam yemeği ayarında bir yapım.

Açıkçası bu yorum izlemek için gerekli olan ilgiyi uyandırmaya yetti de arttı bile.

Ben seviyorum böyle farklı kültürlerin harmanlandığı sıcak üstelik neşeli hikayeleri.

Ve üstüne üstlük insanları birleştiren sofraları konu alan filmleri.

Yemek anıdır diyor film de tam da benim inandığım gibi.

2014 yapımı dram-komedi tarzında sempatik bir film bugün ki öneri.

Kitaptan sinemaya uyarlanmış olduğunu yine izledikten sonra öğrendim her zaman ki gibi:)))

Afişten anlaşıldığı üzere renkli neşeli Hintli bir aile var hikayenin özünde.

Aslında komedi ile harmanlanmış bir dram da var içinde ama ,dramdan çok başarıya ve aşka odaklanmış eğlenceli bir film bence.Hint filmlerinin sıcaklığı ile Fransız filmlerinin estetiğini güzel harmanlamış tatlı leziz bir hikaye.

Hikayenin özetiyse  şöyle:

Bombay'da yaşayan Hassan mutfakla çocuk yaşta tanışmış ve ilgisini yeteneğiyle birleştirmiş bir aşçıdır.Başlarına gelen bir trajedi sonunda ailesiyle birlikte Avrupa'ya gelir.Yolda yaşadıkları bir aksilik sonucunda kendilerini sevimli bir Fransız kasabasında bulurlar.Burayı çok seven inatçı ve azimli babası işlerine burada devam etmek için ısrarcıdır ve bu kasabada bir restaurant açarlar.Yalnız bir sorun hatta büyük bir sorun vardır.Tam karşılarında -yüz adım ötelerinde- çok ünlü bir Fransız restaurantı ve başında da en az Hassan'ın babası kadar inatçı Madam Mallory bulunmaktadır.

Ve tabi ki böyle bir ortamda savaş çıkması kaçınılmazdır.

Karşılıklı iki restaurant, karşılıklı iki kültür ve olmazsa olmaz rekabet.

Aşk yok mu peki...Olmaz olur mu.

Yemekler bile bu kadar tutku ile yapılırken,her koku her tat bir duyuyu harekete geçirirken insanın kalbi nasıl kayıtsız kalabilir ki.

İşin içinde rekabet bile olsa kalp söz dinler mi.

Ama ben filmde en çok bu iki inatçı yaşlı kurdun didişmesini sevdim.

Sürekli şikayet ,açık arama , birbirinin işini sabote etme ne ararsan vardı aralarında.

Ta ki bir noktaya kadar.Ne zaman ki işin içine ırkçılık giriyor orada duruluyor her şey.

Bambaşka kapılar açılıyor bundan sonra ve asıl güzel olan hikaye başlıyor burada.

Gerisini anlatmayım bu kadarı yeter merak uyandırmaya...

Farklı kültürlerin konu alındığı filmleri seviyorsanız,üstelik bu kültürel farklılığı eğlenceli bir dille sorgulatan hikayeler arıyorsanız ve bir de bunu yemek kültürü üzerinden anlatıp tüm o farklılığı bir masa etrafında toplayan filmlerin hastasıysanız tam size göre bu film.

Ben çok sevdim ,izlerken eğlendim ,bitince gülümsedim.

Ve gönül rahatlığı ile izleyin kaçırmayın derim.

Keyifli seyirler...

Yeni Bir Aşk - KAŞ -2

Gelen yorumlardan sonra yazdığım Kaş-1  yazısını tekrar okudum da cidden çoşmuşum.Kaptırmışım kendimi anlatıyorum da anlatıyorum ,öyle bi heyecan sanırsın pılıyı pırtıyı topladım Kaş'a yerleşiyorum.Ah keşke ne güzel olurdu.Ama şimdilik bedenen burdayım madem,ruhum hala oraları geziyorken anlatayım en iyisi ben.

Kaş'a gidince sizi nelerin karşılayacağını artık biliyorsunuz .Diğer yazımda uzun uzun anlatmıştım.Diğer durakları da yazacağımı söylemiştim ya hani ,şimdi sıra oraları anlatmada.Ufak ufak başlayım bakalım neler kalmış aklımda.

En en en sevdiğim yerle başlıyorum Limanağzı'yla.
Kaş'a yakın koylardan biri Limanağzı ve gidip görenler için yeri hep çok ayrı. 

İnsan gitmeden fotoğraflarını görüp beğeniyor ,fikir sahibi oluyor ama yine de nasıl bir yer ile karşılaşacağını kestiremiyor galiba.Yoksa daha tekneden inmeden ,suya el değdirmeden bu kadar heyecanlanmaz, gün bitmesin diye mızmızlanmaz ve yine suyun rengine vurulmazdı mesela.
Çoşmayım sakin anlatayım diyorum olmuyor yine gördünüz işte:)
Ama şu fotoğrafa bakıp da coşmamak elde mi söylesenize...

 Neeeyse ...ne diyordum ben ha tamam nasıl gidilir onu anlatıyordum.

Limanağzı'na Kaş'tan kalkan tekneler ile ulaşılıyor.Kişi başı gidiş dönüş 20 tl.Ve tekneler sizi istediğiz beachte indiriyor ,gün içinde istediğiniz saatte de alıp sabahki noktaya bırakıyor.Biz ilk beach olan Bilal'in Yeri'nde indik ve çok ama çok sevdik.Sabah erken saat olduğu için de en beğendiğimiz yere serildik.
Bu kısımda güzel kısa bir anımızdan bahsedeyim hemen.Serdik havluları şezlonga o sırada çalışan gençlerden biri geldi yanımıza hoşgeldiniz dedi.Dedik hoşbulduk... ödemeyi size mi yapıyoruz ne kadar.Genç bir şaşırdı ne ücreti dedi.Biz daha şaşkın  -yeni galiba diyorum ben içimden -şezlong şemsiye ücreti dedik.Abi  ücret almıyoruz dedi.Nasıl yani olduk bakakaldık ardından şaşkın şaşkın.Biz ki alıştık yıllarca iki şezlong bir şemsiye şu kadar muhabbetine bir garip geldi.Ama hoşumuza gitti mi hem de çok.Alsa neden alıyorsun demiyeceğimiz bir ücrete minnet etmemeleri ne güzeldi.Üstelik istediğin her şey için sadece adını söylüyorsun o kadar.Kahve alabilir miyim diyorsun isim neydi abla diyor.Şezlong numarası yok sürekli gelip rahatsız eden yok ama bir o kadar da hızlı bir servis var.Ve en önemlisi insana duyulan müthiş bir güven var.Galiba çok sevmemde ki bir etken de bu oldu.Güven, insana müthiş bir huzur veriyor kesinlikle.

Limanağzına giderken daha doğrusu Kaş tatiliniz boyunca bir şnorkeliniz olsun bence.Misal olmasa o güzel balıkları göremez deniz kaplumbağası ile selamlaşamazdım bile.

Siz Utku'nun  taşları incelemek için kullandığını görmeyin bir de:)

 Zeytin ağaçları altında ,turkuaz suların ışıltısında gün nasıl geçiyor anlamıyor insan.Bir bakmışsın öğlen olmuş ve sen yine harika kokuların peşindesin,bir bakmışsın akşam olmuş gözün ardında sabah heyecanla geldiğin teknede dönmektesin...

Ya da dönmek istememektesin:(

Bir de kaptan açmış müziği son ses , radyoda Türk sanat müziği çalıyor , müziğin sesine dalganın sesi karışıyor, tekne usul usul sallanıyor , güneş yakmıyor artık rüzgar yanık tenini okşuyor,Limanağzı yine gel der gibi ardından bakıyor ve  hüzünlü bir mutluluk kaplıyor içini. Gülümsüyorsun...ve sessizce vedalaşıyor yine gelmek için sözleşiyorsun Limanağzıyla sanki.

 O an şöyle geçiyor içimden...Bir yerden son hızla ayrılmakla uzun uzun vedalaşmak çok farklıymış ve içinde bir sürü güzel an saklıymış.Önemli olan o anın farkına varıp büyüsüne kapılmakmış.Şimdi artık biliyorum ne zaman biri Limanağzı dese bu sahne gelecek gözümün önüne...

Bu kadar duygusallık yeter şimdi çoşkulu çoook çoşkulu bir plaja gidiyoruz ...

Nereye mi...

İnsanı mavisiyle hayran bırakan ,dalgalarıyla kumsala savuran:) Kaputaş Plajına.

Kaş ile Kalkan arasında yer alıyor Kaputaş Plajı.Yoldan metrelerce aşağıda hatırı sayılır bir merdivenle ulaşılan, ama şu manzarayı gördükten sonra merdivenleri inerken fark etmeyip,ayrılırken ise bu kadar çok muydu yahu dediğiniz bir koy.Eskiden bakir bir koy iken son iki senedir fotoğrafta görüldüğü gibi.Ama siz fotograflarla bırakmayın bu işi gözünüzle görüp aşık olun en iyisi. 

Son bahsedeceğim yer ise Kekova.

Kaş'a gidip Kekova turuna çıkmadan dönmek çok büyük eksiklik olur diye düşünüyorum.

Biz gitmeden yapılacaklar listesine yazdığımız için  hemen ilk akşam tur için araştırmalara başladık ve şöyle bir şey öğrendik : Kekova turları çocuk kabul etmiyormuş...haydaa...

İlk şoku atlattıktan sonra sadece bir firmanın çocuk yolcu  kabul ettiğini öğrenip ona doğru gidiyoruz.O da sınırlı sayıda katılım yapıyormuş, mesela günde beş çocuk ve çocukların üst kata çıkması kesinlikle yasak.Ertesi gün için limiti dolmuş ve biz de bir sonraki gün için okey dedik ve güzel bir yere rezervasyonumuzu yaptırdık.İyi ki dedik ihmal etmemişiz yoksa çok üzülürdük.

Sonra tur günü geldi çattı sabah gittik  heyecanla.Tur gemisini görünce nasıl sevdim anlatamam.Öyle devasa kalabalık gemiler gibi değil.Güneşlenen insanların tepesinden atlayarak geçmiyorsun bir kere.Lavabo galiba şimdiye kadar gördüklerimin en temizi.Yemek desen yine öyle.Yap tavuk ızgara yanına makarna kuru salata değil.Çeşit de bol gönülleri de bol maşallah.İsteyen tekrar alabilir dediler sürekli.Saat beşte sınırsız çay ve kek ikramı vardı mesela.Küçük ama hoş detaylardı bunlar.Kaş'ta sürekli gördüğüm ve en takdir ettiğim şeydi bu cömertlik ,tok gözlülük.Marmaris'te bir şişe suyu 4 tl 'ye satan büfeci de biraz örnek alabilse keşke dedik durduk...

Biraz Kekova'dan bahsedeyim önce.

Kekova, Üçağız ve Kale(Simena) köylerinin karşısında uzanan ve bölgeye de adını veren uzun ince bir ada aslında.Ve Akdeniz'in bize ait olan en büyük adası durumunda.Ada ve çevresindeki arkeolojik alanlar Kekova Sit Alanı olarak adlandırılmış.Sadece Antalya'nın değil tüm Akdeniz dünyasının en temiz denizine sahip olan Kekova da elbette diğer güzelliklerinin yanı sıra bu temizliğiyle de ün yapmış.

Tersane Koyu

Kekova -Batık Kent

Bu tur ile ilgili o kadar çok fotoğraf var ki ...Ama biliyorum hepsini buraya koysam da anlatamam güzelliğini...

 Kekova Turu'nun beni en heyecanlandıran bölümüne geldi sıra.Kaleköy ya da diğer adıyla Simena'ya...

Şimdi şu fotoğraf olmasa nasıl anlatırdım burayı hiç düşünemiyorum.

Ağaçlar içinde ,turkuaz bir denizin dibinde ,başka ulaşımın olmadığı, baktığında ilk huzuru gördüğün antik bir köy mü derdim ya da sadece tarih-doğa-deniz üçlüsünün iç içe olduğu bir cennet mi acaba.

Galiba hepsini söylerdim ama yine de tam olarak nasıl harika bir yer olduğunu ifade edemezdim.

Yukarı çıkıp manzaraya bayıldıktan sonra hayran olunacak dondurmaların tadına bakmada sıra.Ev yapımı dondurmaları bir de ev yapımı marmelatlar ile sunuyorlar ve sunarken öyle içten davranıyorlar ki zaten tatmadan seviyorsun.Yaptıkları işe ama en çok da o işi yaparken yüzlerindeki gülümsemeye bayılıp bir kaç hediyelik eşya bakıp tekneye dönüyorsun.Ve etrafındaki herkesin dilinde seninle aynı düşünceler olduğunu duyuyorsun...burada yaşayanlar ne şanslı.

Ama bence böylesi güzelliklerin olduğu cennet gibi bir ülkeye sahip olmak hepimizin şansı.

Yeter ki bilelim korumayı ve kardeşçe yaşamayı...

Anlata anlata geldik bir tatilin daha sonuna.

Biz yedi günlük tatilimizin beş gününü ayırmıştık Kaş'a.

Yetti mi...tabi ki hayır.

Benim böyle aşk ile anlattıklarım tadımlık bir tatilden ben de kalanlardı sadece.

Tekrar gitme planlarımız var elbet ,ama yolumuz tekrar ne zaman düşer işte orası kısmet .

Geçen zamana bakınca kısa ,yaşananlara , akılda ,gönülde kalanlara bakınca uzun dolu bir tatil olmuş bu yılki tatilimiz.Yine güzel anlar ,anılar biriktirmişiz ve ne iyi etmiş de Kaş'a gitmişiz.

Benim anlatacaklarım bu kadar.

Yolu Kaş'tan geçenlere selam, geçmemişlere de kısmet olsun diyor bitiriyorum artık.

Sevgiyle kalın.